Grenzeloze liefde

Marie-Jeanne VanLeeuw en Gilbert Goemaere - Goede Haardlaan 11

Ik heb mijn man Gilbert leren kennen op een schoolreis naar Warschau. We zaten allebei op school in het Rega-instituut in de richting voedings- en dieetleer. Ik zat in het tweede jaar en hij in het derde.

Op de dag van ons vertrek naar Warschau zag ik Gilbert zitten op het perron van Brussel-Zuid. Hij zat op zijn valies en hij zag er heel 'cool' uit. Hij viel me op omdat hij die dag helemaal gerestyled leek. Hij had namelijk speciaal voor de schoolreis nieuwe kleren gekocht. Hij droeg de allernieuwste mode: een witte coltrui, een mooie donkerblauwe vest en een lichtgrijze broek. Zijn haar was ook heel mooi gekamd. Ik zie hem nog zo voor me. Hij viel echt op.

We stapten op de trein en zaten met een hele groep studiegenoten samen te babbelen. Bij de overgang tussen West- en Oost-Berlijn werden alle reizigers gecontroleerd. Er liepen mannen met machinegeweren rond. Ik vond dat allemaal heel beangstigend.

Plots stopte de trein heel bruusk. Ik verloor mijn evenwicht door de slag en viel in de armen van Gilbert. Hij gaf mij plots een kus op mijn wang en vanaf toen waren we een koppel.

In 1971 zijn we getrouwd en verhuisden we naar de Goede Haardlaan.

P.S. 's Ochtends, toen hij met zijn nieuwe kleren vertrok op het station in Diksmuide richting Brussel-Zuid, had er een duif op zijn splinternieuwe vest gekakt. Een vriend van zijn vader zei toen nog: ”Manneke, dat gaat u geluk brengen.”