De Vier Bomen

Bernadette Michels en Godfried Sablon - Vinkenlaan 18

De lindeboom is misschien wel de oudste boom van Matadi. Als er lezers zijn die daar meer over weten, dan horen we dat graag.

Het gaat om de lindeboom in de tuin van onze achterburen. Voortgaande op de omtrek van de stam is hij zo’n 90 jaar oud. Het is een machtige boom. Vooral als je er onder staat en naar boven kijkt, boezemt hij diep ontzag in. Maar het rijke gebladerte zorgt ook voor een gevoel van veiligheid en bescherming. Bij grote hitte is het goed vertoeven in de weldadige koelte onder de boom, maar ook zijn grote schaduwpartij biedt beschutting tegen de brandende zon. Eind juni zoemt de boom dat het een lieve lust is. Dan bedwelmt de geur van de lindebloempjes niet alleen ons, maar ook de bijen die er massaal op afkomen. Bovendien ken ik oprecht geen betere variant van lindebloemen voor thee.

Zo’n 40, 50 jaar geleden heeft de linde drie broertjes gekregen in de tuin van onze buren, weliswaar geen linden, maar berken. Deze zijn ondertussen minstens zo groot als de linde, maar met hun speelse karakter zullen ze altijd broertjes blijven. In de herfst toveren de berken zich helemaal om in bomen van edele metalen, want de zilveren stammen dragen dan een gouden gebladerte.

Broederlijk naast elkaar vormen de linde en de berken een prachtig viertal en het decor van een reusachtige volière. Allerlei vogels houden er halt in hun vlucht of vinden er een podium voor een concert. Vooral de merel laat zich gelden. Urenlang houdt het mannetje al zingend een betoog, vaak in dialoog met een collega in de verte. Al die tijd is hij heer en meester over de omgeving. Het gezang van het zwartkopje klinkt als een echo van het gejoel van spelende kinderen in de buurt, terwijl dat van het roodborstje meer weg heeft van het gekraai van een baby. Vinken horen we niet vaak, ook al wonen we in de Vinkenlaan. Een eksterkoppel heeft dit jaar een tweede nest gemaakt in één van de berken, waarbij ze de takjes van het eerste nest recycleerden. In het voorjaar jagen ze andere vogels weg met hun vreselijke gekrijs. Als ze niet weggejaagd worden door de eksters, gebeurt het dat tientallen paren van kauwen zich tegen valavond verzamelen in de vier bomen, en dat onder luid kauwgeroep, alvorens zich samen naar CADOL te begeven om daar de nacht door te brengen. In de lente verraden de kleine fel gekleurde putters hun terugkomst met hun onafgebroken getjilp. Het bevalt hen hier want hun oponthoud duurt elk jaar langer.

Kortom, beste lezer, als je de vier bomen hoog boven de huizen van Matadi ziet uittorenen, bijvoorbeeld vanuit de trein, weet dan dat dit niet zomaar vier bomen zijn, maar vier eerbiedwaardige ouderlingen die grote diensten bewijzen aan heel wat levende wezens in Matadi, en dat steeds meer doen. Hopelijk mogen de jongeren van de wijk de honderdvijftigste verjaardag van de lindeboom meemaken, en de honderdste van de berken.