Bijna 80 jaar in Matadi

Monique Stroobants-Parmentier - Broekstraat 107

Op 23 juni overleed mijn moeder Huguette Parmentier op negentigjarige leeftijd. Ze woonde al van in 1944 in de wijk in Matadi: eerst op de Zegelaan 27, daarna op de Vinkenlaan 2 (waar Fernand, haar broer nog steeds woont) en daarna tot haar overlijden terug bij mij in het ouderlijk huis in de Broekstraat 107. Ze had vele goede herinneringen aan de wijk: hoe ze als kind sleede van boven naar beneden in de Volhardingslaan en hoe ze boodschappen deed in het kruidenierswinkeltje bij Mille en Agnes in de Goede Haardlaan. En hoe ze wol kocht in het wolwinkeltje boven in de Volhardingslaan om, bij de luisterspelen op de radio, kousen en truien te breien.

Mama vertelde ook hoe haar grootvader Victor De Broeck, schilder van beroep, met zijn zoon alle ramen en deuren van de huizen van de Goede Haard in bruine kleur heeft gezet. Ze wist ook dat Matadi zijn naam kreeg van een verhuisman uit de Parkstraat, die de verhuizingen deed hier in Matadi, en hoe die bij het zien van de wijk uitriep: het is hier net zoals in Matadi in de Kongo. En zo kreeg deze wijk zijn naam.

Vijfentwintig jaar gaf ik catechese aan de eerstecommunicantjes en vormelingen. De lessen vonden bij mij thuis plaats. Daarvoor werd ik gelauwerd met het Zilveren Sint-Romboutskruis en een oorkonde. Daar ben ik fier op. De vieringen van communicantjes hadden plaats in de door ons versierde Mariakapel in de Toekomstlaan, nu Matadilaan. Een heel jaar lang zamelde ik speelgoed in voor verwaarloosde kinderen. Ik vulde een hele stootkar die ik van toenmalig pastoor Karel Boonants mocht lenen.

Jean Stroobants en Huguette Parmentier Alain, Luc en Monique

In ons voortuintje begon ook het oudejaarsvuurwerk van Matadi. Het begon met enkele pijltjes op een stokje vastgebonden. Mijn broers Alain en Luc bouwden dat uit tot de Bombastic Fireworks Matadi. Alle buren legden wat bij en zo werd het een prachtig oudejaarsvuurwerk, dat werd afgestoken op het Cadolterrein van de waterwinning, met alle toeschouwers bij ons voor de deur in de Broekstraat. Wat zou ik naar Leuven gaan, zei Louis Tobback, als ik hier zo’n show voor mijn deur krijg. Van heinde en verre kwamen mensen naar dit jaarlijks spektakel. Hele studentenverenigingen zakten af naar hier, want ik verdeelde warme soep en glühwein, om iedereen warm te houden. Deze traditie eindigde met een topvuurwerk in de overgang 2013-2014.