Een stoelendans met huizen

Etienne Ruys - Leo Dartelaan 5

Kleine Etienne op de stoep voor het huis

Mijn overgrootouders waren Jean Ruys en Anne-Marie Huygens. Het was mijn overgrootmoeder die in 1930 een lot met drie percelen bouwgrond kocht aan de Leo Dartelaan, die tot dan de Rue de la Victoire heette. Dat was toen nog een aarden weg aan de rand van een aardappelveld, waar nog maar één huis stond: de Villa Madeleine, gebouwd in 1918. Ze liet er de huisnummers 3, 5 en 7 bouwen. Het middelste was bestemd voor haar enige zoon, mijn grootvader. Mijn vader had er later zijn eigen studio met een vleugelpiano. Hij werd leraar notenleer en gaf Harmonie aan de academie van Mons. Zijn moedertaal was Leuvens, maar hij werd naar de broederschool aan de Brusselse poort gestuurd waar alles in het Frans ging. En zo werd hij, net als de rest van de familie, vloeiend drietalig: Frans, Nederlands en Leuvens. Aan onze keukentafel liepen die talen naadloos in elkaar.

De Parkschool/SKLO was toen nog op de Geldenaaksebaan en zou pas later uitbreiden naar de Leo Dartelaan. Mijn grootvader, en ik liepen er school. Het was een goede school. Beste herinneringen bewaar ik aan Juffrouw Rosiers, een strenge, beruchte maar heel lieve juffrouw, en aan meester Verstappen, altijd met de glimlach en goed gezind. Ik had er de jaren van mijn leven. In onze familie loopt over die school nog een sappig verhaal: op een dag passeerde mijn overgrootvader aan de school en zag hoe zijn zoon een pak rammel kreeg van een schoolmeester. In colère sprong hij van zijn kar en ging met zijn zweep achter de schoolmeester aan. Die belde de politiecommissaris, maar had de pech dat die commissaris de broer was van mijn overgrootvader. Uiteindelijk kreeg de schoolmeester een verwittiging dat hij zijn schoolkinderen geen pak slaag mocht geven.

Om de bouw van de drie huizen te financieren werd nummer 7 verkocht aan de familie Depret. Een grote familie. Tandarts Sonja Depret, met haar praktijk in de Paul van Ostaijenlaan, stamt uit die familie. En ook Steven Lismont, die nu in de villa Fontaine woont, het hoekhuis dat we met de hele wijk en het Leuvens Historisch Genootschap van de sloop hebben gered.

De huizen Leo Dartelaan 3, 5 en 7

Het nummer 3 werd verkocht aan de familie Vanderveeren, maar later hebben mijn ouders het teruggekocht. Daar ben ik in 1971 geboren. Toen ik elf was zijn we dan weer verhuisd naar nummer 5, dat mijn ouders na de dood van mijn grootouders (1979/1980) hadden laten verbouwen. Hier woonde ik tot mijn twintigste. Na het overlijden van mijn ouders in 2019 hebben we de 5 nog eens verbouwd, en sindsdien is dat onze thuis.

Nu houd ik me bezig met wilde flora, doe vrijwilligerswerk voor Natuurpunt en ben medebeheerder van het Dalemhof,een waardevol moerasgebied in de vallei van de Molenbeek, waar we door oordeelkundig maaien de flora opnieuw willen diversifiëren.