Het mysterie van de Leo Dartelaan 23

Kris Bienstman en Luc Tirez - Leo Dartelaan 23

Kris Bienstman en Luc Tirez

Wij hebben twee tuinen: die van Luc en die van mij. Luc zorgt voor groentjes, ik voor de bloemetjes. Menig weekend wroeten wij in de grond, samen maar apart. Af en toe wat afstand geeft pit aan langdurige relaties.

Wie een beetje vertrouwd is met tuinieren herkent het plezier van groei en bloei, maar weet ook dat de oogst soms mislukt en ook planten ziek worden en sterven. In mijn tuin is er echter één plek, dicht tegen de scheiding met de tuin van buurvrouw Chris, waar planten altijd doodgaan. Elk voorjaar plant ik met volle moed, maar geen enkele soort wil er gedijen.

Op een winteravond zaten wij, buren, bijeen om een glas te drinken op het nieuwe jaar. Die avond begon buurman Robert te vertellen over hoe het vroeger was. Hij vertelde over de professor die af en toe iets liet ontploffen en over de onvergetelijke Thérèse die zo graag een danske placeerde… en over zijn oom die naast hem woonde, in wat nu ons thuis is. Deze oom kenden wij alleen van het halfverheven stukwerk waarmee hij het hele huis had

De tuin van Luc en Kris

versierd en waarvoor hij wellicht inspiratie vond in het beroemde plafond van onze abdij.

Maar…,vertelde Robert. deze oom had ooit eigenhandig een schuilkelder gebouwd in zijn tuin. Daar, ergens achteraan. Want in die tijd behoorde een deel van de tuin van Chris nog bij nr 23. En Robert wees in de richting van die ene plek

De dag nadien nam ik mijn schop en begon te graven. Eerst de dode planten eruit, maar dan dieper en dieper tot … Tok…. Ik stootte op een betonnen plaat. … Zou het ? Of niet ?

Ik nam mijn schop en vulde de kuil opnieuw.

Dit blijft het mysterie van Leo Dartelaan 23.