Kindercafé
- Bob Pleysier
- 23 feb 2024
- 2 minuten om te lezen
Pieter Beersmans - Paul van Ostaijenlaan 28

Onze ouders (Hugo Beersmans en Bea Vandewiele) zijn tussen de jaren 1980 en 2000 vooral intensief bezig geweest met het grootbrengen van vier kinderen en met hun job. Dat ze graag in de wijk woonden en wonen was vooral het gedeelde geluk met hun kinderen die er de tijd van hun leven hadden. Zelf ben ik in de jaren dat ik in Matadi woonde heel actief geweest in en rond de wijk. Verhalen bij de vleet.
Ik denk dan aan het kindercafé dat we hier in de tuin hadden. Ontstaan door een Stellalamp die op een bouwwerf stond. Ik passeerde de werf met mijn klas op weg naar het zwembad. Die lamp stond daar zo te blinken naar mij. Ik vroeg de bouwvakkers of ze die gingen weggooien. Ik kreeg ze van hen!

Na school met twee vriendjes uit de wijk naar de werf aan de overkant van de vest getrokken (moeder wist natuurlijk niet dat we als negenjarige de ring over staken). Achter op de bagagedrager vervoerden we stappend de reuzelamp tot thuis. Na wat prutsen kreeg ik de lamp in orde.
We wilden een café in de tuin! Vader vond het allemaal wel leuk en hielp bij het ophangen van de lamp. Vanaf die dag hadden we een kindercafé! We maakten een krantje, we kregen van her en der spullen voor de inrichting. Op de koop toe regelde een moeder die een vriend had die vertegenwoordiger was bij Stella Artois een heuse opening. Die moest wel plaatsvinden tijdens de paasvakantie, toen mijn moeder aan zee zat met de kleinsten, want ik wist dat ze al dat volk door haar huis niet zou zien zitten.
De bewuste openingsdag stopte een wagen volgeladen met plateaus, bierkaartjes, parasols, vlaggen... Plots werd ons kindercafé een écht café! De bezoekers vroegen ook een pintje!!! Ai, wij moesten dus nog vlug vlug naar de winkel, want bier...dat hadden we niet in ons kindercafé.
Commentaires