Mijn breivriendinnen

Lut Mertens - Zegelaan 17

We zijn met tien, mijn breivriendinnen en ik.

Toen ik in 2013 met pensioen ging, begon ik langzaam te vereenzamen. Een paar buurvrouwen hadden me al eens gevraagd of ik van breien hield en of ik geen zin had om naar de breiclub te komen. Omdat ik maar enkele van de breisters persoonlijk kende, heb ik lang getwijfeld.

In het najaar van 2014 (of was het al winter?) heb ik de stap gezet. Samen met Katrien, onze overbuurvrouw, ging ik op een vrijdagnamiddag naar Frie. Die week kwamen de breisters daar samen. Ik werd onmiddellijk in de groep opgenomen. Dat voelde goed!

Ondertussen zijn we 9 jaar en zoveel breiwerkjes verder. Voor mij is vrijdag breidag geworden. Mijn breivriendinnen hebben mij van de eenzaamheid gered. Het is zo’n fijne, hechte groep. Bij een kopje koffie of thee en iets lekkers wisselen we ideeën uit en helpen elkaar. Als iemand iets nodig heeft, wordt dat met plezier uitgeleend.

V.l.n.r.: Lydia, Chris, Mimi, Frie, Lut, Bie en Annemie. Ontbreken : Kristina, Roos en Katrien. (foto Joris Goethals)

Een keer per jaar gaan we op breiweekend. Daar kijken we met zijn allen heel erg naar uit!

Zelfs tijdens de coronacrisis hebben we via zoom gebreid: elk zat voor het scherm met een eigen drankje; het was fijn om elkaar even te zien en te horen.

Lieve breivriendinnen, ik zou jullie niet meer kunnen missen.

Dankjewel voor jullie vriendschap!

Van harte,

Lut