Van Damme naar Matadi !

Joris Van Damme, Heidi Mertens, Simon en Jakoba, PVO 36

PVO - 21 mei 2020

Wij wonen in de PVO. Zo korten wij onze Paul van Ostaijenlaan af. Onze PVO is gekend als één van de kuitenbijters van onze wijk. Toegegeven, de meeste fysieke volharding heb je nodig in (jawel) de Volhardingslaan. Maar onze helling op weg naar de Delhaize is populairder. Hoe vaak hebben wij en onze buren die helling al niet genomen? Puffend op zondagen, als we van Heverlee markt komen. Of in de week, met overvolle fietstassen gevuld met spullen. De uitdaging begint na de laatste witte bungalow in Ruelenspark. Daar beneden, bij de eendjes die rondhangen aan de Molenbeek, leerden onze peuters Simon en Jakoba ooit fietsen. Ons huis op de PVO 36 ligt bijna aan het einde van de helling. Waardoor het haalbaar is om aan onze voordeur in de laatste avondzon een pop-up terrasje te organiseren met de buren. Weet je nog Peter en Kris, toen we intussen lang geleden dat zwembadje gezet hebben waar onze buurtkinderen veel waterpret beleefden. De Simonnen en Klaas, Jakoba en Elise, Marieke en Noah... Ja, als die ruimteslurpende geparkeerde auto's er even niet staan, ontstaat er ruimte voor verbeelding en sociale interactie. Tijdens de bijzondere covid-periode leerden we allemaal het belang van de publieke ruimte kennen. Er was toen nauwelijks autoverkeer. Iedereen wandelde op een veilige afstand in het midden van de straat. We organiseerden samen met muzikanten Lenny en Camille en onze fijne buren corona-veilige optredens in onze straat. Heerlijk was het met die gitaar en accordeon en de gastoptredens. We dansten en zongen vrolijk midden op de straat. Tien donderdagen lang tekenden we met krijt kleine ronde cirkel-bubbels. Samen zingend en klappend werden onze kleine bubbels veel groter.

Dankzij het circulatieplan is het intussen wat rustiger geworden. Er wordt nog altijd veel op straat gewandeld. Dat doet me dromen om onze straat nog veel meer aan te passen aan onze tijd: weg met die te smalle stoepen, ja graag ook wat meer fietsenstallingen en bomen, een bankje hier en daar tussen het groen zodat we geen stoelen naar buiten moeten sleuren voor een aperitief in de laatste zon die zo mooi kan ondergaan op het einde van onze PVO-helling. En misschien kan de straat nog veel groener? Zodat de straat wat koeler wordt in de zomer en het kostbare regenwater hier ter plaatse kan blijven...

We hebben in onze PVO onze kleine vrolijke geschiedenis geschreven. Tijdens het legendarische WK wielrennen in 2021 in ons geliefde Paul van Ostaijenpark. Tijdens de Matadi feesten, de speelstraten hogerop in de PVO, de hilarische petanque-westrijden of de spontane karaoke sessie na iets te veel druppels uit het druppelkot. Onze buurman Peter nam het initiatief om samen met enkele buren onze dichter Paul van Ostaijen te eren.... Aan onze gevel hangt nu een mooie zwarte leisteen waar wandelaars nu een paar van zijn mooie zinnen kunnen lezen. Het zijn zinnen die we koesteren en goed bij ons passen. Het gaat over de kelners. Die zijn in mijn verbeelding "haastig naarstig" bezig zijn met de apero op onze stoep. En af en toe kijk ik nog eens in het mooie fotoalbum van onze straat. Meestal om te ervaren hoe snel de tijd verder gaat.

27 mei 2021, petanque in PVO-park

Een groot deel van onze levens zijn hier verweven: aan het raam dat in ons straatalbum staat afgebeeld, in het park verderop, in de buurtschool SKLO die intussen Matadi heet, in het Lemmekesveld, in onze geliefde buurtbar Bar Stan... We hebben hier fijn geleefd. En we blijven hier nog met veel plezier verder leven en bouwen aan onze wijk. Wie weet lukt het ons om verderop in onze straat bij Avansa werk te maken van onze buurtgarage?