Van De Pauw en de pauw

Roos Van Mullem en Jo Boey - Zegelaan 15

Toen Jo en ik in 1970 in de Zegelaan 15 kwamen wonen was meneer De Pauw, een gepensioneerd schoolhoofd van Sint Pieterscollege, onze minzame buurman.

Voor zijn tachtigste verjaardag kreeg hij van zijn zonen een pauw. Die huisde in een kippenhokje in zijn kleine tuin. Nu is die pauw mooi, zei Meneer De Pauw, maar pas binnen tien jaar zal hij prachtig zijn. Klein probleem was dat we ‘s nachts nooit meer licht mochten maken, want dan werd de pauw wakker en begon hij midden in de nacht luidkeels pawpaw te roepen. Een keer was hij ontsnapt en zat hij in een hoge boom bij de achterburen. Een Franse herder Pierrot, die bij ons op bezoek was, kon hem met veel moeite uit de boom redden. Hoe het verder afliep met die pauw, weet ik niet meer

Freek onze puberzoon was wel zo lief om elke morgen vòòr hij met de bus naar Haacht naar school ging, meneer De Pauw recht te zetten in zijn bed en zijn sokken aan te doen. Tegen tien uur moest ik dan de kippen eten geven en zijn boodschappenlijstje ophalen. Onze drie kinderen Freek, Jessika en Babs, hebben daar super proper leren afwassen; twee keer in de week deden ze dat, onder zijn toezicht. Ze kregen daarvoor ook een vergoeding en na een jaar afwassen organiseerde meneer De Pauw voor hen een receptietje en dan paste hij de vergoeding aan aan de index

Mijnheer De Pauw omringd door zijn leerlingen van het Sint Pieterscollege schooljaar 1942-43

Mevrouw De Pauw was Waals en sprak geen woord Nederlands. Van haar boomgaard in Maubeuge had ze een zolder vol snoeihout meegebracht, voor als er oorlog zou komen. Toen het huis werd leeg gemaakt werd een container vermolmd hout weggebracht

29 juni 2023