Een onderpastoor, een ongewassen R4’tje en een kapelleke

Danny Lescrauwaet - ex-Goede Haardlaan 8

Matadi, begin jaren ’70, een doodgewone dag. Ik speel met vriendjes op straat. Plots grote commotie aan het kapelleke op de kruising van Zegelaan en Goede Haardlaan. Allen daarheen natuurlijk. Een redelijk ongewassen wit R4’tje zonder zichtbare schade, staat tegen één van de bomen op het plantsoentje rond het kapelleke, toen nog omheind met een 70 centimeter hoge draadafsluiting, zonder merkbare schade en niemand in de buurt. Een mysterie.

Een wonderbaarlijke neerdaling uit de ruimte? Weinig waarschijnlijk, want dan zou Renault wel een ‘Espace’ gedropt hebben. Een helikopter die iets had laten zakken hebben we niet gehoord. En dus staan wij daar als ongelovige Thomassen, naar dat ongelooflijk tafereel te gapen. Een heidens moment.

Arriveert de politie, met de brandweer in zijn spoor. Niet dat er brand is, of dreigt, maar de brandweer is bevoegd voor het bevrijden van geklemde personen. Alleen, er zit niemand vast in dat ongewassen R4’tje. De enige die zich mogelijk beklemd kan voelen, is Maria in het kapelleke, want geconfronteerd met een ongewassen en dus bevlekte ontvangenis op haar grasperk.

Komt plots onderpastoor eerwaarde heer Godfried Jans, uit een huis hogerop in de Zegelaan, ongelovig rondkijkend en zoekend naar z’n netjes geparkeerde wagen. Ook onderpastoors kunnen ongelovig kijken en een heidens moment beleven. Maar al vlug ziet hij z’n R4’tje aan het kapelleke. Ontstaat een druk gesprek met de hulpdiensten over defecte of vergeten handremmen, wat al een deel van het raadsel oplost. Maar hoe die onbeschadigde omheining verklaren, en vooral, wat was de remedie? De hulpdiensten suggereren om de groendienst erbij te halen, want verantwoordelijk en bevoegd voor plantsoenen, perken en omheiningen. Bij de onderpastoor groeit een lichte paniek want door al dat gepalaver, dreigt hij z’n mis te missen. Uiteindelijk wordt de omheining losgemaakt en platgelegd, zodat de onderpastoor z’n wagen kan bevrijden en zich naar z’n kerkelijke plichten begeven.

De graven van de pastoors van Matadi.

Eens alles in z’n oorspronkelijke toestand is hersteld en de hulpdiensten vertrokken, inspecteren we met alle kinderen van de buurt de plaats van delict. We vinden niet meer dan een lichte knik in één metalen paaltje van de omheining. Een omgekeerd geval van metaalmoeheid dus: metaalflexibiteit.

Nu is er aan het kapelleke al lang geen omheining meer en rondrijdende onderpastoors zie je ook niet meer. Onderpastoor Jans rust nu in vrede in de schaduw van de abdijkerk (zie foto). Zijn R4’tje zou later verkocht zijn en via de haven van Antwerpen verscheept naar de Congolese havenstad Matadi. Daar zou het nog jaren hebben rondgereden. Met de zegen van onze patrones.