Met de stootkar naar Matadi.

Lies Seresia - ex-Goede haardlaan 17 en ex-Volhardingslaan 10

Einde 1979 verhuisden we van een bescheiden huurhuis in Heverlee, met minuscule, keuken en de WC buiten op een koertje, naar de Goede Haardlaan 17. We waren dankbaar toen onze goede vrienden die naar Tanzania vertrokken hun huurhuis aan ons doorgaven. De verhuis deden we met een stootkar. Onze rechterburen, een echtpaar oud-kolonialen, links een lief hoogbejaard koppel en schuin tegenover ons Louis en Jenny Tobback, die we door hun druk professioneel bestaan nooit echt ontmoetten. Ons eerste kind Tijl was vijf maanden oud.

We geraakten snel geïntegreerd in deze nieuwe gezellige buurt. Het tuintje werd een kleurenpracht van bloemen, omdat we ons eindelijk konden uitleven met zaaien en planten. Na enkele jaren werden we schokkend verrast. Afgebrokkelde sierstenen van een vochtige buitenmuur doorboorden de glazen veranda waar we regelmatig doorliepen en vertoefden. De herhaaldelijk verwittigde eigenaar, een huisjesmelker, reageerde niet en zo moesten we een veiligere woonplek zoeken. Ons tweede zoontje Bart was toen negen maanden oud.

Geluk bij een ongeluk: de Volhardingslaan 10 kwam te koop. We gingen op prospectie, vooral om te horen hoe of wie de eigenaars waren. Herman en Marijke, de ouders van Dries Mertens kenden hen als buren: best vriendelijke zestigers die zot zijn van kinderen. Voilà, we hadden een belangrijke troef, twee schattige zoontjes die zich (oef!) gelukkig op hun liefst en mooist gedroegen toen we het huis bezichtigden. Wijzelf probeerden de charmantste versie van onszelf uit. De dame hadden we direct op ons hand. Maar, er waren nog andere kapers op de kust. Het tweede bezoek deed ik alleen met de kids. Mijn man - die dag voor zijn werk in Parijs - gaf me carte blanche met vooral de instructie het maximumbedrag niet te overschrijden. Na een half uur onderhandelen ontvingen de eigenaars een welgestelde garagist die uiteraard meer bood. Tijdens zijn bezoek werd ik verstopt in de keuken en ik pijnigde mijn hersenen hoe ik mijn kinderen stil kon houden. En welk charmeoffensief ik nog uit de kast kon halen om alsnog de verkopers te overtuigen.

Lies met kleinzoon Daran

Na drie dagen kwam het bevrijdende besluit. Beiden vonden het beter hun huis te verkopen aan een jong sympathiek gezin, dan aan iemand die de transactie louter zag als een extra investering.

We kregen twee jaar later een derde zoontje Kjell en op 6 juni 1986 kwam In Sun - vier maand oud en geboren in Seoul - ons gezin vervolledigen. Heel gelukkig waren we in onze Matadiperiode, een zalige plek om te wonen. Maar met zessen werd het huis te klein. In de zomer van 1987 trokken we naar Haasrode waar de nabijheid van school, bos en natuur ons lokte en overtuigde: hier gaat het goed wonen zijn!

Maar, de nostalgische knipoog naar de Matadi blijft.